Hendrikus, schrijver
van Korte Verhalen
Enkele korte verhalen:
Let op: alle onderstaande verhalen zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet zonder uitdrukkelijke toestemming van Robing Design of de auteur gebruikt, gekopieerd of gedownload worden.
©2004 Hendrikus Zwarteveen
Geschreven door: Hendrikus
Over de haag kijkend zag ik een prachtig aangelegde tuin, met in het midden een grote vijver waaruit een enorme waterstraal bijna loodrecht de hemel in leek te spuiten, om even later met veel gekletter weer op het water uiteen te spatten. Dat had ik nog nooit van mijn leven gezien. Zo’n volmaakt paradijs in een normale volksbuurt. Wat ik echter bij toeval niet had opgemerkt, was dat de ondernemer tijdens mijn klimpartij in zijn auto was komen aanrijden, uitgestapt was en achter mijn trap had plaatsgenomen.
“Zo, jonge vriend”, klonk het opeens achter mij, “nieuwsgierig?”
Ik draaide mij verschrikt om, en viel haast van verbouwereerdheid van de trap. “Nee, eh,..., nee meneer, ik wou alleen even naar uw prachtige tuin kijken”, stotterde ik zenuwachtig.
“Nou kom dan maar even mee, dan kun je het van de andere kant bekijken”, sprak hij vriendelijk. Ik mocht mee achter de hoge haag, kreeg op de koop toe nog een glas limonade, en mocht de tuin in al zijn pracht en praal bewonderen.
Ik ben nadien nog vele malen in die tuin teruggeweest. In het begin om hand en spandiensten te verrichten, en later als zelfstandig ondernemer c.q. tuinarchitect toen ik het complete onderhoud van de tuin verzorgde.
De meeste mensen zullen nu al gauw denken: Geschreven door: Hendrikus
Acht weken geleden waren deze opdrachtgevers zijn zaak binnengestapt met de vraag of hij hun traphal en entree kon verfraaien. En of hij daar een plan voor kon maken, inclusief kleurencombinaties, materiaalkeuze, etc. Natuurlijk kon hij dat, had hij gezegd. Een week later was hij naar het opgegeven adres gegaan en had zijn plan op tafel gelegd. Kompleet met kleuren en materialen, op de manier zoals hij het al zo vaak had gedaan. Maar ditmaal wou het maar niet vlotten met de klant. Ze konden het over de kleuren, en de te kiezen materialen maar niet eens worden. Het gesprek zat muurvast. Hij had er zelfs nog een nacht slecht van geslapen, wat hem nog niet vaak was overkomen met een werk dat hij nog niet in opdracht had. Toevallig, in die zelfde week, kwam er een vrouw bij hem de zaak binnenwandelen die zich voorstelde als binnenhuisarchitecte, en gespecialiseerd bleek in kleurencombinaties, materiaalkeuzes en bouwkundige adviezen. Omdat hij met deze klant toch niet tot overeenstemming dreigde te komen had hij haar er maar op afgestuurd.
Met nu als eindresultaat: een laaiend enthousiaste klant en een door zijn bedrijf als visitekaartje afgeleverd product. Hij is in zijn nopjes dat hij die binnenhuisarchitecte deze opdracht heeft gegeven. Anders was hij er met deze klant misschien nooit uitgekomen. Ze sleept op dit moment al de volgende opdracht voor hem binnen, want de klant wil ook de gehele woonkamer en de keuken laten vernieuwen en van nieuwe kleuren laten voorzien. Hij heeft er alle vertouwen in dat haar dat prima zal lukken.
Geschreven door: Hendrikus
Als ik vrijdags bij het opgegeven adres aanbel doet een dame van tussen de veertig en vijfenveertig jaar de deur open. Ze zag er inderdaad uit alsof ze de afgelopen tijd erg slecht had geslapen.
Na enkele uren hadden we haar wensen, en mijn ideeën allemaal zorgvuldig doorgenomen en uitgebreid besproken. Ze vertelde dat ze zich er nu al een stuk geruster op voelde dat het met haar interieur wel goed zou komen en dat alles er zijn plaatsje in kreeg.
Daarna heb ik in mijn atelier een volledig op kleur en materiaal uitgewerkt totaalplan gemaakt. De bijbehorende plattegronden, perspectiefschetsen en de indelingen van het interieur waren daar natuurlijk een onderdeel van.
Verleden week kreeg ik een uitnodiging van haar voor het bijwonen van ‘de open verbouwing’ zoals ze het noemde. Er werd gezorgd voor een hapje en een drankje. Veel vrienden en kennissen waren die avond ook uitgenodigd om de verbouwing, het nieuwe interieur en de bijbehorende kleuren, zoals door mij geadviseerd, te bewonderen.
Mijn eigen meerwaarde van dit gerealiseerde object was dat ik een tevreden klant aan het door mij afgeleverde ontwerp had overgehouden, en dat ik die avond met vier nieuwe afspraken voor een interieurverfraaiing huiswaarts keerde. Geschreven door: Hendrikus 
Goodbye oudjaar
Het is bijna 1 uur in de middag. Winkelsluitingtijd, op deze laatste dag van het jaar. Met verwondering sta ik op het plaatselijke marktplein te kijken naar een montageploeg van onze voormalige nationale trots, de P.T.T, nu T.P.G. geheten. Monteurs zijn druk bezig de postbussen te demonteren. Ze worden er vakkundig afgeschroefd en in een welbekende, roodgekleurde auto geladen en waarschijnlijk afgevoerd naar een in de buurt gelegen opslagplaats. Zielig, eenzaam en dunnetjes staan de ijzeren palen, waaraan de forse postbussen normaal hangend hun dagelijkse post ontvangen, er ineens bij.
Enkele tientallen meters verderop is een gemeenteploeg bezig flessencontainers met een kraan op een vrachtwagen te plaatsen. Een hels karwei. De daarnaast staande verzamelcontainers waar men oude kleren in kan dumpen, voor mensen die het economisch minder hebben getroffen dan wij hier in dit van overvloed bulkende land, worden vakkundig met stalen kleppen afgesloten.
Timmerlieden van een plaatselijk aannemersbedrijf zagen, schaven, spijkeren en schroeven grote houten platen voor de deuren en de etalages van winkels, en schroeven houten deksels op stalen prullenbakken. De activiteiten van deze noeste werkers, die zwijgzaam en met grote precisie hun werkzaamheden vervolgen, maakt op mij een trieste indruk. Net of ik in een stukje wereld terecht ben gekomen waar niets meer functioneert. Een stuk niemandsland. Of ik op een plaats ben beland waar binnenkort een oprukkend leger zijn trommelvuur uiteen laat spatten. Het heeft iets onbehaaglijks. Een gevoel van angst begint bezit van mij te nemen. Moet dit nu zo?, vraag ik mij af. Moet een jaarwisseling nu zo gevierd worden? Moeten zelfstandige neringdoenden hun have en goed al op zo’n manier gaan beschermen om een jaarwisseling zonder al te grote financiële verliezen door te komen? En dat alles om het vertier van een handjevol opgroeiende jeugd in goede banen te leiden. Jeugdigen, die zo in vrijheid zijn opgegroeid dat ze niet eens meer beseffen dat andere mensen ook recht hebben op een fatsoenlijk oudejaarsfeest.
Hier en daar knalt het al. Het zal wel niet lang meer duren voordat de hel losbarst. Ik ga maar gauw naar huis.
Gepubliceerd in: The Value Network Newsletter nr.1, januari 04
Toeval
Bij ons om de hoek woonde vroeger een ondernemer die een groothandel in snoepartikelen bestierde. Hij woonde in een groot vrijstaand huis dat volledig omgeven was door een ondoordringbare hoge haag die voor nieuwsgierige blikken het zicht hermetisch afsloot. Nieuwsgierig als ik was, als ontluikend ondernemer in de dop, wilde ik natuurlijk weten wat er achter die dichte bebossing schuilging. Toevallig bezat onze naaste buurman, een verstokte klusser, een trap waar je, als je hem stevig op de grond plaatste, gemakkelijk twee meter mee omhoog kon klimmen. Het zal dan ook wel weer geen toeval zijn geweest dat ik die trap op een bewuste middag, de buurman en zijn vrouw waren toevallig naar een crematie, even ‘leende’ om over die haag te kunnen kijken.
Als ‘hij’ bij toeval niet zo nieuwsgierig was geweest...
Als zijn buurman ‘de klusser’ bij toeval nu eens geen trap had gehad...
Dan had ‘hij’ natuurlijk bij toeval nooit in die tuin gekeken...
Maar..., is dát niet uit gemakzucht de waarheid op z’n kop zetten!!!
Want haalde ik niet door mijn gezonde nieuwsgierigheid dat werk binnen, in plaats van door toeval?
Bestaat dat eigenlijk wel, toeval?
Mijn filosofie is altijd geweest, en staat nog steeds rotsvast overeind: Als je zelf geen initiatief neemt, gebeurd er écht niets!!
Vanzelf gaat het niet!
Je zult, om iets te willen realiseren, er zélf op af moeten gaan.
Jij bent zélf je beste advertentie.
Want toeval bestaat niet!
Gepubliceerd in: The Value Network Newsletter nr. 4, november 03
Er kwam een vrouw binnenwandelen...
Hij kijkt met voldoening naar zijn stoffeerders die de laatste hand aan het bekleden van de trap leggen. Het is heel mooi geworden met die warm aandoende kleurencombinaties, die van de entree en de trapopgang in dit oude herenhuis een chique binnenkomer maakt. Roomkleurig gestukadoorde wanden in spachtelpleister, waarbij in crème geschilderde kozijnen en mintgroen gelakte deuren als schilderijen staan te pronken. Op de vloeren en als trapbekleding is gekozen voor een briquekleurige vloerbedekking waarvan de kleuren zacht doorschijnen in de mintgroen gelakte deuren. Dat had hij zò zelf niet kunnen bedenken! Hoewel hij al meer dan dertig jaar met zijn stoffeer- en schildersbedrijf in het bekleden van wanden en vloeren gespecialiseerd is en hij al heel wat opdrachten tot een voor de klant goed eindresultaat heeft gebracht. Dit is echter net iets te specialistisch voor hem. En hij moet eerlijk toegeven: Hij kon ook het vertrouwen van deze klant niet winnen. En..., je kunt natuurlijk ook niet overal verstand van hebben. Het spreekwoord is niet voor niets: ‘Schoenmaker, houd je bij je leest’.
Gepubliceerd in: Robing Design Nieuwsbrief, juli 03
Een mooie avond...
Of ik een afspraak met haar wilde maken, want ze zijn aan het verbouwen.
Op een gejaagde toon sprak een vrouwenstem door de telefoon.
Ik vroeg wat de bedoeling was, en op welke termijn ze dacht dat die afspraak plaats moest vinden.
“Nou liefst direct”, was het antwoord, “want ik slaap er 's nachts niet meer van en ik kom er echt niet meer uit. Als het kan alstublieft nog in de aankomende week, tenminste als u daar tijd voor vrij kunt maken”.
“Mag ik alvast vragen wat de bedoeling is?”, vroeg ik voorzichtig, om te proberen een beetje achtergrondinformatie los te peuteren.
“Nou, de ruwe verbouwing is haast klaar , sprak de gejaagde stem weer, maar ik zit er geweldig over in welke afwerking en kleurencombinaties er op de wanden, plafonds en vloeren moeten komen. Zodat het een harmonieus geheel wordt in samenwerking met het interieur. Ik heb antieke meubelen en enkele kunstwerken voor aan de wand en die moeten naadloos in het nieuwe interieur ingepast worden. Men heeft mij al zoveel goedbedoelde adviezen en verschillende meningen aangereikt dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Nu heb ik van een vriendin gehoord dat u kleuradviezen en een volledig interieurplan kunt opstellen in samenspraak met de opdrachtgever. Daarom wil ik graag dat u langs komt zodat u mij een totaalplan van het geheel kunt ontwerpen”.
“Ik kom”, was mijn antwoord. En we spraken af in die aankomende week op de vrijdagochtend.
Een week later bracht ik haar het uitgewerkte plan aan huis, waarna we het in al zijn facetten nog eens gezamenlijk doornamen.
Het was een plan voor een interieur geworden waar ze zich volledig in thuis voelde.
Mijn opdrachtgeefster was het stralende middelpunt die avond. Het was haar dan ook duidelijk aan te zien dat ze in haar nopjes was met het eindresultaat.
Een mooie avond.
Gepubliceerd in: Robing Design Nieuwsbrief nr. 2, oktober 03